Նկարագրություն
Սևանա լճի հյուսիս-արևմտյան մասում, նեղ և քարքարոտ թերակղզու վրա, գտնվում է հայկական վաղ միջնադարյան ճարտարապետության վառ հուշարձան՝ Սևանավանք վանքը։
Այն վաղ ժամանակներում թերակղզին եղել է մեկուսացված կղզի։ Կղզին ափից բաժանված էր մոտ 3 կմ մաքուր ջրով, որը լի էր ձկներով։ Ձկնորսությունը հանդիսանում էր վանքի եկամտի հիմնական աղբյուրը։ Մոնախները հաստատվել են այստեղ դեռ 8-րդ դարի վերջում, կառուցել են մի փոքր մատուռ և մի քանի խուց։ Կղզու դիրքը այնքան հարմար էր, որ մոնախների մեծացած համայնքը սկսեց վանք կառուցել կղզում։ Նախ քանդվել է կղզու շրջակայքում գտնվող ժայռը, որի վրա տեղադրել են մեծ քարե բլոկներ։ Կղզին պատած է եղել պարիսպով, որի վրա կառուցվել է հսկիչ աշտարակ՝ փոքր դարպասներով։ Դրանից հետո կառուցվել են երեք եկեղեցիներ, խցեր և տնտեսական շինություններ։